CDN چیست و چرا استفاده از آن ضروری است؟

بنا بر درخواست مکرر شما از نیوسئو، در این مقاله از بلاگ آموزش سئو سایت قصد داریم تا بررسی کنیم که CDN چیست و چه ماهیتی می تواند داشته باشد. CDN مخفف عبارت Content Delivery Networks می باشد؛ یعنی شبکه تحویل محتوا. حال که به صورت لغوی می دانید که CDN چیست، وقت آن است که کاربرد یک شبکه تحویل محتوا را به صورت جامع مورد بررسی قرار دهیم.

این شبکه تحویل محتوا در حقیقت ستون فقرات مخفی اینترنت می باشد که مسئولیت تحویل محتوا را بر عهده دارد! دانسته یا ندانسته، همه ما به صورت روزانه با CDN ها کار می کنیم؛ وقتی که یک مقاله در سایت می خوانیم، به صورت آنلاین خرید می کنیم، در یوتیوب ویدئو نگاه می کنیم و یا حتی رسانه های اجتماعی را بررسی می کنیم، از CDN استفاده می کنیم.

مهم نیست چه کاری انجام می دهید یا از چه محتوایی استفاده می کنید؛ اما احتمالا پشت هر کاراکتر از متنی که می خوانید، هر پیکسل تصویری که نگاه می کنید و هر فریم فیلمی که در موبایل یا PC خودتان نگاه می کنید، یک CDN وجود دارد.

برای درک این که چرا این قدر از CDN ها استفاده می کنیم، اول باید بدانیم CDN ها برای حل چه مشکلی مورد استفاده قرار می گیرند. حالت نهان در واقع همان زمان تاخیری است که بین درخواست شما برای بارگذاری یک صفحه تا لحظه ای که محتوای آن صفحه بر روی نمایشگر شما ارائه می شود، ایجاد می گردد.

این بازه تاخیر تحت تاثیر عوامل مختلفی هستند که خیلی از عوامل خاص یک صفحه وبسایت مشخص هستند. اما در تمام موارد، مدت زمان این تاخیر تحت تاثیر فاصله فیزیکی بین شما و سرور هاستینگ آن وبسایت می باشد.

وظیفه CDN این است که به صورت مجازی این فاصله فیزیکی را کاهش دهد و هدف آن هم بهبود سرعت پردازش سایت و عملکرد آن می باشد.

حالا وقتشه! اینو بخون: آموزش تولید محتواپیشنهاد نویسنده این است که اول مقاله بالا را خوانده و سپس ادامه این مقاله را بخوانید.

در ابتدا بیایید به طور کاملا تخصصی و حرفه ای متوجه شویم که CDN چیست و سپس در مورد نحوه کار و دیگر موارد توضیح می دهیم.

شبکه توزیع محتوا یا CDN چیست؟

راه اندازی درست CDN، امنیت و سرعت سایت را افزایش می دهد و به دنبال آن به صورت غیرمستقیم بر روی سئو تأثیر می گذارد.

شبکه توزیع محتوا یا CDN به گروهی از سرورهای توزیع شده جغرافیایی اشاره دارد که برای ارائه سریع محتوای اینترنتی باهم کار می کنند. CDN امکان انتقال سریع اطلاعات موردنیاز برای بارگیری محتوای اینترنتی از جمله صفحات HTML، فایل های جاوا اسکریپت، فایل CSS، تصاویر و ویدئوها را فراهم می کند. محبوبیت خدمات CDN همچنان در حال رشد است و امروزه اکثر ترافیک وب سایت از طریق CDN ارائه می شود، از جمله ترافیک سایت های بزرگی مانند فیس بوک، نتفلیکس و آمازون.

یک CDN اگر به درستی پیکربندی شده باشد، ممکن است به محافظت از وب سایت ها در برابر برخی از حملات مخرب رایج مانند حملات Distributed Denial of Service (DDOS) کمک کند.

تفاوت میزبانی سایت با CDN چیست؟

در حالی که یک CDN، محتوا را میزبانی نمی کند و نمی تواند جایگزین میزبانی برای وب سایت شود، شبکه توزیع محتوا به ذخیره سازی محتوا در لبه شبکه کمک می کند که عملکرد وب سایت را بهبود ببخشد. بسیاری از وب سایت ها تلاش می کنند تا نیازهای عملکرد خود را با خدمات میزبانی سنتی برآورده کنند، به همین دلیل است که آن ها CDN را انتخاب نمی کنند.

توجه: برای همه سایت ها CDN نیاز نیست، در نیوسئو به صورت ارگانیک امنیت و سرعت سایت تأمین شده است و از CDN استفاده نمی شود.

با استفاده از کش برای کاهش پهنای باند میزبانی، کمک به جلوگیری از وقفه در سرویس و بهبود امنیت می شود. شبکه توزیع محتوا یک انتخاب محبوب برای تسکین برخی از مشکلات اصلی میزبانی وب سایت سنتی است.

مزایای استفاده از شبکه توزیع محتوا یا CDN چیست؟

مزایای استفاده از CDN بسته به اندازه و نیازهای یک سایت متفاوت است. شبکه توزیع محتوا یا CDN گروهی از سرورها است که در یک منطقه یا در سراسر جهان پخش شده  و باهم کار می کنند تا سرعت ارائه محتوا در وب سایت را افزایش دهند. سرورهای یک CDN به طور موقت محتوای صفحه وب سایت مانند تصاویر، HTML، جاوا اسکریپت و ویدیو را ذخیره می کنند (به اصطلاح کش می کند). آن ها محتوای ذخیره شده را برای کاربرانی که صفحه وب را بارگیری کرده، ارسال می کنند. امروزه تقریباً همه وب سایت ها و برنامه ها برای کمک به ارائه محتوا به کاربران خود به CDN متکی هستند.

برنامه های کاربردی وب عمدتاً از CDN ها استفاده می کنند زیرا چهار مزیت مهم را ارائه می دهند:

• عملکرد بهتر
• افزایش قابلیت اطمینان
• صرفه جویی در هزینه
• انعطاف پذیری در برابر حملات سایبری

1- بهبود زمان بارگذاری وب سایت

با توزیع نزدیک تر محتوا به بازدیدکنندگان وب سایت با استفاده از سرور CDN مجاور (در میان سایر بهینه سازی ها)، بازدیدکنندگان سرعت لود صفحه بهتری را تجربه می کنند. از آنجایی که بازدیدکنندگان تمایل کمتری به کلیک کردن از یک سایت با سرعت لود کم دارند، یک CDN می تواند نرخ پرش را کاهش داده و مدت زمانی را که افراد در سایت می گذرانند، را افزایش دهد؛ به عبارت دیگر، یک وب سایت پرسرعت برای هر کاربری جذاب است.

2- کاهش هزینه های پهنای باند

هزینه های مصرف پهنای باند برای میزبانی وب سایت یک هزینه اولیه برای وب سایت ها است. از طریق کش و سایر بهینه سازی ها، CDN می تواند مقدار داده هایی را که یک سرور اصلی باید ارائه کند، کاهش دهد؛ بنابراین هزینه های میزبانی را برای صاحبان وب سایت کاهش می دهد.

اصلی ترین راه کاهش هزینه های CDN برای اپراتورهای وب سایت، کاهش سفر به سرور مبدأ و بازگشت از آن است. از آنجایی که CDN ها بیشتر محتوای یک وب سایت را در حافظه پنهان ذخیره می کنند و آن محتوا را از کش ارائه می دهند، سرور مبدأ مجبور نیست بارها و بارها همان محتوا را ارائه دهد. در عوض، CDN این کار را از طرف سرور مبدأ انجام می دهد.

ارائه دهندگان میزبانی سایت معمولاً از وب سایت ها برای داده هایی که از میزبان سایت منتقل می شود، هزینه می گیرند. هرچه داده های بیشتری منتقل شود، هزینه بیشتری دارد. مردم اغلب از این هزینه ها به عنوان “هزینه های پهنای باند” یاد می کنند، حتی اگر “پهنای باند” واقع به ظرفیت شبکه اشاره دارد.

اما زمانی که یک CDN، بیشتر محتوای یک وب سایت را از طرف سرور اصلی ارائه می دهد، داده های بسیار کمتری باید منتقل شود. درخواست های کاربر کمتری به سرور مبدأ می رود، زیرا CDN بیشتر آن ها را مدیریت می کند، به همین دلیل محتوای کمتری از سرور مبدأ خارج می شود و هزینه های پهنای باند را کاهش می دهد.

3- افزایش در دسترس بودن و خدمات محتوا

حجم زیاد ترافیک یا خرابی های سخت افزاری می تواند عملکرد عادی وب سایت را مختل کند. به لطف ماهیت توزیع شده آن ها، CDN می تواند ترافیک بیشتری را مدیریت کند و در برابر خرابی سخت افزار، بهتر از بسیاری از سرورهای مبدأ مقاومت کند.

4- بهبود امنیت وب سایت

یک CDN ممکن است با ارائه کاهش Distributed Denial of Service (DDOS)، بهبود گواهی های امنیتی و سایر بهینه سازی ها، امنیت را بهبود بخشد. CDNها به ویژه برای دفاع از وب سایت ها در برابر حملات انکار سرویس Dos و انکار سرویس توزیع شده DDos مناسب هستند. در این حملات، یک مهاجم مقادیر زیادی از ترافیک شبکه ناخواسته را به سمت یک وب سایت هدایت می کند تا سعی کند وب سایت را تحت تأثیر قرار دهد و از کار بی اندازد.

CDNها با سرورهای متعدد خود بهتر از یک سرور منشأ واحد، می توانند حجم زیادی از ترافیک، حتی افزایش ترافیک غیرطبیعی ناشی از یک حمله DDoS را جذب کنند. با انجام این کار، آن ها وب سایت ها را حتی زمانی که موردحمله قرار می گیرند، آنلاین نگه می دارند.

CDN چگونه کار میکند؟

در هسته خود، CDN شبکه ای از سرورها است که با هدف ارائه محتوا به سرعت، قیمت ارزان، قابل اعتماد و ایمن به هم مرتبط شده اند. به منظور بهبود سرعت و اتصال، یک CDN سرورها را در نقاط تبادل بین شبکه های مختلف قرار می دهد. این نقاط مبادله اینترنتی (IXP) مکان های اولیه ای هستند که ارائه دهندگان اینترنت مختلف به منظور دسترسی یکدیگر به ترافیکی که در شبکه های مختلف آن ها ایجاد می شود، به یکدیگر متصل می شوند. با اتصال به این مکان های با سرعت بالا و بسیار به هم پیوسته، یک ارائه دهنده CDN می تواند هزینه ها و زمان انتقال داده ها را با سرعت بالا کاهش دهد.

فراتر از قرار دادن سرورها در IXP ها، یک CDN تعدادی بهینه سازی را در انتقال داده های مشتری انجام می دهد. CDNها مراکز داده را در مکان های استراتژیک در سراسر جهان قرار می دهند، امنیت را افزایش می دهند و برای زنده ماندن از انواع خرابی ها و ازدحام اینترنت طراحی شده اند.

چه کسی از CDN استفاده می کند؟

تقریبا می توان گفت همه از شبکه CDN استفاده می کنند؛ امروزه، بیش از نیمی از ترافیک، توسط CDN ها تامین می شود. همچنین این آمار رو به افزایش می باشد. حقیقت این است که اگر هر بخشی از کسب و کار شما با دنیای آنلاین سر و کار دارد، قطعا باید از CDN استفاده کنید. به خصوص حالا که خیلی از CDN ها خدمات خودشان را به صورت رایگان ارائه می کنند.

با این وجود که CDN ها در بسیاری از مواقع رایگان هستند، شاید برای همه مناسب نباشند. به خصوص اگر شما به صورت اختصاصی یک وبسایت محلی دارید، که اکثریت کاربران شما در همان منطقه ای هستند که سرور هاست شما قرار دارد، داشتن CDN شاید خیلی فایده ای نداشته باشد.

در این حالت، استفاده از CDN در واقع عملکرد وبسایت شما را ضعیف تر می کند؛ زیرا باعث می شود که اتصالات غیر ضروری بین بازدید کننده و سرور های نزدیک، ایجاد شود.

با این وجود، خیلی از وبسایت ها تمایل دارند که در مقیاس های گسترده تر کار کنند و همین موضوع باعث می شود که استفاده از CDN در زمینه های زیر، رایج باشد:

• تبلیغات
• موبایل
• تفریح و رسانه
• خدمات درمانی
• بازی های آنلاین
• آموزش های عالی
• فروشگاه اینترنتی
• دولت

کاربردهای شبکه توزیع محتوا چیست؟

عملکرد سریع تر مزیتی است که اکثر مردم هنگام در نظر گرفتن CDN به آن فکر می کنند و دلیل خوبی هم دارد. وب سایت هایی که شروع به استفاده از CDN می کنند، 50 درصد کاهش زمان بارگزاری داشته اند.

برخی از کاربردهای شبکه توزیع محتوا:

• کاهش فاصله بین جایی که محتوا ذخیره می شود و جایی که باید برود
• کاهش حجم فایل برای افزایش سرعت بارگزاری
• بهینه سازی زیرساخت سرور برای پاسخگویی سریع تر به درخواست های کاربر

عناصر ساختاری CDN

اینکه به صورت تفکیک شده بدانید که عناصر CDN چیست، می تواند به شما کمک کند تا این مهم را به صورت بهتری درک کنید.

PoP ها یا همان نقاط حضور:

نقطه حضور در CDN ها، مرکز داده هایی هستند که به صورت راهبردی در منطقه ای قرار گرفته اند و قرار است مسئولیت ارتباط با کاربران در آن منطقه جغرافیایی را بر عهده داشته باشند. عملکرد اصلی آن ها کاهش زمان تاخیر و نزدیک کردن محتوا به کاربر می باشد. هر PoP چند سرور کشینگ دارد.

سرور های کشینگ

سرور های کشینگ مسئول ذخیره سازی و تحویل فایل هایی هستند که در حافظه کش قرار گرفته اند. عملکرد اصلی آن ها تسریع سرعت بارگذاری وبسایت و کاهش استفاده از پهنای باند می باشد. هر سرور کشینگ CDN در اصل چند درایو ذخیره سازی و مقادیر زیاد از منابع RAM می باشد.

SSD/HDD+ RAM

داخل هر سرور CDN، فایل های ذخیره سازی شده بر روی درایوهای فیزیکی (SSD /HDD) و یا در حافظه دسترسی تصادفی (RAM) ذخیره سازی می شود و فایل هایی که به صورت رایج مورد استفاده قرار می گیرد بر روی بستر های سریع ذخیره سازی می شوند. RAM که سریع ترین حافظه در میان این سه حافظه می باشد، معمولا برای ذخیره سازی فایل هایی مورد استفاده قرار می گیرد که بیشتر از بقیه باید در دسترس کاربر باشند.

شروع استفاده از CDN

برای شروع به کار با CDN، این شبکه باید درگاه ورودی پیش فرض برای تمام ترافیک ورودی باشد. برای این کار، شما باید DNS دامنه اصلی خودتان (مثلا domain.com) و دامنه های فرعی (مثلا www.domain.com, img.domain.com) را تغییر دهید.

برای دامنه اصلی خودتان، شما باید گزارش A را به صورتی تغییر دهید که در یکی از بازه های IP برای CDN قرار بگیرد. برای هر دامنه فرعی نیز باید گزارش CNAME را به صورتی تغییر دهید که به یکی از آدرس های دامنه فرعی CDN ختم شود (مثلا ns1.cdn.com). در هر دو مورد، این کار باعث می شود که DNS تمام بازدید کنندگان را به CDN شما ببرد و دیگر کاربران به سرور اصلی شما به صورت مستقیم، هدایت نمی شوند.

اگر به نظر این موضوعات کمی گیج کننده هستند، نگران نباشید. فروشنده های خدمات CDN معمولا آموزش های گام به گام را به شما می دهند تا بتوانید CDN را فعال کنید. به علاوه، آن ها از طریق تیم پشتیبانی شان به شما کمک می کنند. کل این فرآیند به چند بار کپی و پیست کردن محدود می شود و شاید کلا 5 دقیقه زمان ببرد!

چرا CDN ها به صورت پیش فرض، بخشی از هاستینگ وبسایت نیستند؟

در دنیای ایده آل، یک CDN یک بخش داخلی برای هاستینگ هر وبسایت می باشد. اما وقتی CDN ها برای اولین بار در دهه 1990 منتشر شدند، خیلی گران بودند و تنها در دسترس سازمان های بزرگ بودند. امروز، CDN ها تغییر کرده اند و بسیاری از فروشنده های هاستینگ سرویس های CDN را به صورت سرویس های افزوده، به کاربران ارائه می کنند.

تکامل CDN ها

CDN های تجاری تقریبا در دهه 90 میلادی وارد بازار شدند. درست مانند تکنولوژی های آن دهه، تکامل های مختلفی پیدا کردند و حالا هم به یک بستر تحویل محتوا تبدیل شده اند که خیلی جاها استفاده می شوند.

مسیر توسعه CDN ها بر اساس نیروی بازار شکل گرفت، و منجر به ایجاد گرایش های جدید در مصرف محتوا و پیشرفت در اتصال به اینترنت شد. فیبر های نوری و دیگر تکنولوژی های ارتباطات که باعث تقویت سرعت اینترنت شدند، در این تکامل خیلی موثر بودند.

به صورت کلی، تکامل CDN ها را می توان در سه نسل دسته بندی کرد که هر کدام باعث شکل گیری ظرفیت ها، تکنولوژی ها و مفاهیم جدیدی در معماری شبکه شدند. به صورت موازی، هر کدام از این نسل ها باعث کاهش قیمت سرویس های CDN شدند و در نتیجه این تکنولوژی، به یک تکنولوژی انبوه تبدیل شد.

نسل اول: CDN های ایستا

1. محتوای مورد پشتیبانی: HTML ایستا و فایل های قابل دانلود
2. روش کشینگ: Origin push
3. شکل شناسی شبکه: پراکنده
4. دستور کار: عملکرد
5. قیمت گذاری: بسیار گران
6. مشتریان: بخش شرکتی

نسل دوم: CDN های پویا

1. محتوای مورد پشتیبانی: محتوای پویا و ایستا، شامل رسانه های مختلف
2. روش کشینگ: روش های مختلف از جمله origin pull
3. شکل شناسی شبکه: متراکم
4. دستور کار: عملکرد و دسترسی
5. قیمت گذاری: گران
6. مشتریان: بخش تجاری

نسل سوم: CDN های چندکاره

1. محتوای مورد پشتیبانی: محتوای ایستا و پویا، شامل رسانه های غنی
2. روش کشینگ: بیشتر origin pull
3. شکل شناسی شبکه: به شدت متراکم
4. دستور کار: امنیت، عملکرد و دسترسی
5. قیمت گذاری:  قابل قبول
6. مشتریان: هرکسی که وبسایت دارد

پروکسی معکوس

شبکه های تحویل محتوا از تکنولوژی پروکسی معکوس استفاده می کنند. بر اساس شکل شناسی شبکه، این یعنی که CDN ها در مقابل سرور های نهایی مورد استفاده قرار می گیرند. این جایگاه، یعنی در لبه محیط شبکه شما، باعث می شود مزیت های مختلفی فراتر از کاربردهای اولیه CDN ها ایجاد شود که باعث  تسریع تحویل محتوا می گردد.

امروزه، پروکسی معکوس در CDN های چندکاره مورد استفاده قرار می گیرد تا راهکار های زیر فراهم شود:

امنیت شبکه

امنیتی سایبری یعنی مدیریت کردن دسترسی خارجی به شبکه محافظت شده شما، که در حالت ایده آل با مسدود کردن تمام تهدید ها قبل از آسیب به وبسایت، محقق می شود.

CDN هایی که در لبه شبکه شما مورد استفاده قرار می گیرند، یکی از بهترین گزینه ها برای مقابله با تهدید ها برای وبسایت می باشند. جایگاه این CDN ها در لبه شبکه  باعث می شود که CDN ها برای مسدود کردن حمله های DDoS نیز بسیار مناسب باشند زیرا پیش گیری از این حمله ها باید خارج از زیر ساخت های مرکزی شبکه شما صورت بگیرد.

تعادل بار

تعادل بار یعنی حفاظت از ترافیک در سرور ها، تغییر جریان درخواست های ورودی به صورتی که ازدحام ترافیک ایجاد نشود.

کاملا مشخص است که شکل شناسی پروکسی معکوس برای CDN ها یکی از بهترین روش های مدیریت ترافیک می باشد زیرا CDN به صورت پیش فرض تمام ترافیک سایت شما را دریافت می کند. به علاوه، شکل شناسی پروکسی معکوس باعث می شود که CDN دسترسی خوبی را برای ترافیک ورودی ایجاد کند. این موضوع، باعث می شود ما بتوانیم مقدار درخواست های در حال انتظار را در هر کدام از سرور ها به خوبی اندازه گیری کرده و ازین رو می توانیم  توزیع بار بهتری در سرور داشته باشیم.

اعتبار شبکه توزیع محتوا یا CDN چیست؟

گاهی اوقات، همه چیز در اینترنت اشتباه می شود. سرورها خراب می شوند، شبکه ها شلوغ می شوند و اتصالات قطع می شود. یک CDN، برنامه های تحت وب را قادر می سازد تا خدمات بدون وقفه را حتی در مواجه با این مشکلات به کاربران ارائه دهند.

CDN ها بار ترافیک شبکه را متعادل می کنند و اطمینان حاصل می کنند که هیچ سروری غرق نمی شود. در صورتی که یک سرور کار خود را متوقف کند، یک CDN می تواند یک فرآیند Failover را آغاز کند که به یک سرور پشتیبان اجازه می دهد تا کنترل را به دست گیرد. برخی از CDN ها، مانند Cloudflare، می توانند ازدحام شبکه را دور بزنند، مانند نرم افزار ناوبری GPS که راهی برای دور زدن ترافیک سنگین پیدا می کند.

از آنجایی که CDN ها از چندین سرور پراکنده در مراکز داده مختلف تشکیل شده اند، می توانند خدمات زیادی را نیز ارائه دهند. اگر یک سرور، یک مرکز داده یا کل منطقه ای از مراکز داده از کار بیفتد، CDN ها همچنان می توانند محتوا را از سرورهای دیگر در شبکه تحویل دهند.

چگونه یک CDN زمان بارگذاری وب سایت را بهبود می‌بخشد؟

وقتی نوبت به بارگذاری محتوا توسط وب سایت ها می رسد، با کاهش سرعت سایت، کاربران به سرعت از آن خارج می شوند. خدمات CDN می تواند به روش های زیر به کاهش زمان بارگذاری کمک کند:

• ماهیت توزیع جهانی CDN به معنای کاهش فاصله بین کاربران و منابع (محل سرور) وب سایت است. به جای اتصال به هرجایی که سرور اصلی یک وب سایت ممکن است قرار گرفته باشد، یک CDN به کاربران اجازه می دهد به یک مرکز داده از لحاظ جغرافیایی نزدیک تر متصل شوند. زمان سفر کمتر به معنای خدمات سریع تر است.
• بهینه سازی های سخت افزاری و نرم افزاری مانند متعادل سازی بار کارآمد و هارد دیسک های حالت جامد می توانند به دسترسی سریع تر داده ها به کاربر کمک کنند.
• CDNها می توانند با کاهش اندازه فایل ها با استفاده از تاکتیک هایی مانند کوچک سازی و فشرده سازی فایل، مقدار داده های منتقل شده را کاهش دهند. اندازه فایل کوچک تر به معنای زمان بارگذاری سریع تر است.
• CDNها همچنین می توانند سایت هایی را که از گواهی های TLS/SSL استفاده می کنند با بهینه سازی استفاده مجدد از اتصال و فعال کردن شروع نادرست TLS سرعت ببخشند.

تفاوت زمان بارگذاری با CDN و بدون CDN چیست؟

بیایید تصور کنیم که شخصی در نیویورک (New York) می خواهد به یک سایتی که در سنگاپور (Singapore) میزبانی شده است ارتباط برقرار کند و به آن دسترسی داشته باشد. فاصله زمانی فیزیکی بین این دو مکان قابل توجه است، این دو شهر حدود 9520 مایل (15320 کیلومتر) از هم فاصله دارند.

اگر یک سرور برای میزبانی (سرور اصلی) در سنگاپور واقع شده باشد، هر درخواست برای دریافت اطلاعات باید از نیویورک به سنگاپور و بلعکس مسافتی طی کند. درست مانند پرواز بین المللی با طول مسیر بسیار زیاد، هر درخواست باید از طریق یک سری روتر (Routers) در طول مسیر از نقطه A تا نقطه B حرکت کند.

اگر می خواهید یک مثال واقعی از تعداد اتصالات مختلفی (hops) که سیستم (لپ تاپ یا کامپیوتر و موبایل) از مکان فعلی شما به یک سرور خاص دسترسی دارد را ببینید، از ابزار traceroute استفاده کنید و با سیستم خود این موضوع را بررسی کنید.

از آنجایی که درخواست از نیویورک به سنگاپور باید از هر یک از مکان های روتر (Routers) در طول مسیر عبور کند، مقدار زمان (تأخیر) هم با مسافت کل و هم زمانی که هر روتر (Routers) برای پردازش درخواست نیاز دارد، افزایش می یابد.

هنگامی که سرور مبدأ درخواست را پردازش می کند و به سیستم یا کاربر درخواست کننده پاسخ می دهد، سپس اطلاعات را از طریق رشته های مشابه روترها قبل از بازگشت به نیویورک، ارسال می کند.

اندازه گیری کل این مسافت رفت وبرگشت در مخابرات به عنوان RTT برای زمان رفت وبرگشت (round trip time) نامیده می شود. با نادیده گرفتن پهنای باند موجود و تراکم شبکه، بیایید نمونه ای از عوامل تأخیر در ارسال و پاسخ را بررسی کنیم.

برای مثال: 250 میلی ثانیه طول می کشد تا درخواست از نیویورک به سنگاپور برود. برقراری یک اتصال TCP/IP 3 250 میلی ثانیه را به زمان اضافه می کند این مثال بدون استفاده از شبکه توزیع محتوا یا CDN است.

صفحه وب سایت مدر نظر شما به اطلاعات مهم که از تصاویر، فایل های جاوا اسکریپت و فایل های CSS و خود صفحه وب (HTML) تشکیل شده، نیاز دارد. بیایید ببینیم تقریباً چقدر طول می کشد تا این صفحه بارگیری شود:

750 میلی ثانیه: اتصال TCP/IP بین سیستم در نیویورک و سرور اصلی در سنگاپور ایجاد می شود.

250 میلی ثانیه: درخواست HTTP برای صفحه وب سایت از نیویورک به سنگاپور می رود.

250 میلی ثانیه: کاربر درخواست کننده در نیویورک پاسخی از سرور مبدأ در سنگاپور با کد وضعیت 200 و صفحه وب سایت که شامل تمام اطلاعات اضافی موردنیاز است، دریافت می کند.

250 میلی ثانیه: هر یک از اطلاعات سایت (کدها و عکس های سایت) که توسط کاربر در نیویورک درخواست (Request) شده است.

1500 میلی ثانیه: اطلاعات سایت (کدها و عکس های سایت) به صورت ناهم زمان از سرور مبدأ در سنگاپور به مشتری تحویل داده می شوند.

در این مثال ساده، کل زمان رفت وبرگشت برای بارگیری این صفحه حدود 3000 میلی ثانیه است. همان طور که می بینید، با هر بار درخواست و پاسخ، کل مسیر بین کاربر در نیویورک و مبدأ (سنگاپور) طی می شود. با بزرگ تر شدن وب سایت ها و نیاز به تعداد بیشتری از اطلاعات، مدت زمان تأخیر بین نقطه A و نقطه B همچنان افزایش می یابد.